ik ben mezelf kwijtgeraakt
ik ben mezelf kwijtgeraakt
ergens onderweg
leeggemaakt, ingehaakt
dreef ik weg
heel subtiel
losgeraakt van mijn ziel
leeg, uitgeput
door elkaar geschud
elke steen lijkt een berg
elke emotie duw ik weg
geen energie
geen tijd meer voor mezelf
ik word geleefd
mijn wereld beeft
bengelend
achter mijn eigen sneltrein aan
onmogelijk om nog rechtop te staan
geen idee
hoe die noodrem werkt
alsof ik ben ingeperkt
leven
tja overleven
ik wil terug gas kunnen geven
en zorgeloos vertoeven in mijn dreven
Evelyn
leven in (dis)balans
ik weet hoe het voelt
leven uit balans
omgewoeld, onderkoeld, overspoeld,
zonder glans
‘k zat op diezelfde trein
‘k bewandelde het pad naar mijn echte zijn
naar wie ik diep van binnen ben
en wie ik nu echt ken
zelfzorg en zelfliefde
op nummer één.
ook ik heb zorg en liefde nodig
net als iedereen
dankbaar om mijn pad
een bijzonder waardevolle schat
het voelt zo ongelooflijk fijn
om aan deze overkant te zijn
Evelyn
ik wandel met je mee
neem mijn hand
ik wandel met je mee
doorheen het drijfzand
dwars-door-zee
als een kompas
op jouw binnenzee
weg uit het moeras
naar een leven – balancé -
ontdek de parels in jouw hart
zij wijzen je de weg
jouw pad naar jouw mooiste leven
het grootste geschenk dat je jezelf kan geven
je leven waterpas
nieuw zuurstofgas
helemaal in jouw sas
als een ontluikende bloem in het frisgroene gras
Evelyn